jueves, 24 de abril de 2008

Sin techo

Sin techo es sintagma feroz amigo de los bronquios, medicina para bichos añorantes de tuberculosis pasadas por la ardiente sartén de la modernidad.
En palacio no saben lo que es vivir sin techo, así llamados los insomnes que no cuentan ovejas, sino estrellas, para dormir.

6 comentarios:

Natilla dijo...

Lástima los que todavía ven el lado romántico de la pobreza: andar descalzos en el pasto y ver las estrellas. Con los pies blancos de frío, los mocos colgando y olor a cloaca que tapa el hambre, a las estrellas casi no se les presta atención.

Julio Torres dijo...

Parece mentira que no século XXI siga habendo mendicidade. Explícome: hai xente moi moi moi rica e xente que non ten nada. Parece que os extremos se acentúan.

Sei do que falo, poque polo meu traballo vexo de todo (a parte de xornalista, son traballador social)e non parece haber solucións.

Hai todo un plan de inclusión social recén renovado o ano pasado e que chegará ata o 2011. Estase traballando moito, pero aínda así.

Tamén quixera incidir, que tamén hai xente que pretende vivir de PNC (pensións non contributivas), o famoso clientelismo, pero isto non se pode xeralizar. Hai de todo na vida, como en tódolos lados.

Un saúdo, e a ver se se poñen aínda máis medios (xa non digo so económicos). O importante é a integración laboral, amais do aspecto sanitario.

A integración social ten que partir dun enfoque multidisplinar. Senón se ve así, a integración está abocada ó fracaso.

Na teoría está todo claro, pero a práctica non é nada sinxela.

Un saúdo, e oxalá un día poidamos dicir que ningúen durme entre cartóns. Hoxendía, por desgracia non é así.

Un saúdo

matrioska_verde dijo...

¡¡que imagen más fuerte!!...

me recuerda una vez que apareció un hombre tirado en la acera de mi edificio y nadie hacía nada... todos miraban para él como si fuese una estatua... yo avisé a la ambulancia... era alcohólico, lo despertaron, se levantó y se fue... no me podía creer la indiferencia de la gente.

bicos,
Aldabra

Francisco O. Campillo dijo...

Hace tiempo que creo que un buen post debe ser breve.
Éste, este lo has "clavao". No me canso de releerlo.

entrenomadas dijo...

Perfecto por breve y por incisivo y por muchas cosas más...


M

Guillermo Pardo dijo...

Julio: Penso, en efeto, que os extremos acentúanse, e quizá agora máis ca nunca por causa da globalización. Sempre houbo ricos e probes, pero penso que nestes tempos cabe falar máis de riquísimos e paupérrimos.

Aldabra: Esas situaciones de que hablas son habituales. Yo he llegado a contar hasta diez personas durmiendo en los portales de los establecimientos comerciales de la calle Real de Coruña. Ni es posible llamar a la ambulancia o a los servicios sociales ni llevárselos a casa a todos. Escribir sobre ello y ayudar en lo que se pueda contribuye a sensibilizar y a aliviar. Creo yo.

Gracias a todos por vuestras amables palabras y por el apoyo. Animan a seguir.
Un abrazo