lunes, 18 de agosto de 2008

Racistas de oído

Pero preguntas de la índole "¿Te gustaría trabajar o compartir estudios con un gitano, un magrebí o un judío?" ¿ayudan a combatir la discriminación? No estoy convencido de ello. Ya que si la convivencia en las aulas con algunas de las comunidades gitanas en la encuesta puede plantear problemas que la política educativa del Estado debe resolver con la energía y serenidad que se imponen, ¿cuántos alumnos frecuentan a compañeros judíos y se inquietan ante la idea de trabajar codo a codo con ellos? Su número es insignificante: se trata de judíos mentales.

El párrafo anterior corresponde a un artículo firmado por Juan Goytisolo en El País, y a mi entender pone el dedo en la llaga del cacao mental que rodea a la palabra "racismo", a la que, como se desprende de la encuesta comentada por el escritor, se le dan a veces connotaciones que nos llevan a "clasificar" a algunos como "racistas de oído", lo que, dicho de paso, denota el elevado grado de analfabetismo mental que distingue a parte de nuestros compatriotas y el potencial peligro que sus actitudes suponen para la convivencia.
Al margen de otras consideraciones, el comentario de Goytisolo contiene preguntas que, como las siguientes, ponen cuando menos en entredicho el sentido de determinadas encuestas financiadas con fondos públicos: "¿es útil escarbar en los sentimientos y pulsiones más bajos del ser humano respecto a las diferencias raciales, éticas, religiosas o sociales?", preguntas como "¿te gustaría trabajar o compartir estudios con un gitano, un magrebí o un judío?" ¿ayudan a combatir la discriminación?

Juan Goytisolo: Sobre el racismo en las aulas

Imagen tomada de elieserch.blogspot

4 comentarios:

Julio Torres dijo...

Interesante reflexión. Coido que esas preguntas xa son de por sí racistas ou buscan unha intención, un titular, chamar a atención.

Pola miña profesión (tamén son traballador social, aparte de xornalista) trato a miúdo con xitanos, marroquíes, etc. Para min todos teñen os mesmos dereitos e deberes. Como calquera de nós. So faltaría.

Temos que entender que teñen diferentes culturas, pero non por iso son mellores ou peores persoas. Non sexamos etnocentristas.

A min que máis me da que unha persoa sexa negra, amarilla, de África ou da Conchinchina. Non. Servidor trata ás persoas como o que son, persoas. Evidentemente, as culturas son diferentes, pero hai que respetalas. No respeto vése a educación e a madurez dunha sociedade.

En tódolas culturas cocen fabas: nin tódolos xitanos (poño por caso) son dunha determinada maaneira, nin nós somos doutra.

O que si noto ás veces é que hai xente que parece sacarlle proveito á súa propia marxinación e ata parece que lle interesa, en parte, estar marxinada. Sinceramente non o entendo, pois calquera marxinación é mala. E difícil de explicar pero nalgúns colectivos si o detecto. Coido que a vertiente de paternalismo económico ten moito que ver...

NON Á MARXINACIÓN, en calquera das súas formas!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Unknown dijo...

Es que, efectivmente, la pregunta está viciada desde el principio. De hecho, es ridícula, por demagógica y por tonta.

¿Le gustaría trabajar o compartir estudios con una persona que pesara 170 kilos? ¿Con alguien que padeciera aerofagia?

Es lo mismo: está calificando de personas poco menos que indeseables a todos por igual.

Guillermo Pardo dijo...

Manuel: Me parece que esa pregunta es totalmente inconsciente porque no puedo creer que un organismo público como ese haya introducido semejante pregunta a propósito, salvo con interés "prospectivo". De cualquier manera, no tiene sentido.

Julio: Fago miña a túa interesante reflexión e engado: o racismo debería aturarse desde a escola.

Saludos y gracias a ambos.

Julio Torres dijo...

Sin duda, Guillermo. Coincidimos. Desde a escola e desde a propia familia (non descarguemos so na escola, como cada vez se fai máis, os pais deben falar moito máis con profesores e viveversa e remar ambos no mesmo sentido): a familia educa e a escola forma. E o racismo, como outras moitas cousas, son cousas que se deben atallar desde moi pequenos.

O dito: plenamente dacordo contigo Guillermo.


Un saúdo, amigo
Carpe Diem